Bitongala

Haldern

Op Pims blog voerden we al een tijdje een discussie of we per fiets of per kano naar Hurricane zouden gaan, maar toen ik ontdekte dat ik in dat weekend concerten moet geven boog het gesprek gelukkig om naar Haldern. Gezellig.

Nieske zei daar trouwens: 'maar een 2-daags festival voor 44 euro is natuurlijk nooit weg.' Wat mij eraan deed denken dat in 1997 mijn Lowlandskaartje 96 gulden kostte. Nou ja, laten we niet oubollig gaan doen over vervlogen tijden enzo.

Ik wil wel, want een zomer vind ik niet compleet zonder festival en iets nieuws is leuk. Wie weet wordt de line-up van Lowlands nog wat maar nu is er nog erg weinig bekend, Pinkpop klonk niet leuk genoeg en Werchter was uitverkocht voor ik uberhaupt doorhad wat er kwam.

Muse - Sing for absolution
(weer/nog steeds verliefd op dat nummer)

Tuschinski-bioscoop

Gister zag ik Girl with a pearl earring. Tip!

Griet gaat werken als jongste dienstmeisje bij Johannes Vermeer in het Delft van 1665. Ze werkt hard in het huishouden van dit grote gezin. Haar positite is laag maar de schilder merkt dat ze gevoel heeft voor licht en kleur en betrekt haar in zijn werk.

Het is ietwat vreemd om steeds Tanneke en Griet en Jan te horen in een Engelstalige film, maar de beelden zijn prachtig. Je wordt meegesleept naar je eigen land in de middeleeuwen, compleet met de manier van huishouden, hollandse winters en een min om het kind te voeden. Al leef ik liever nu.

Radiohead - I might be wrong

Koninginnenacht

Disco op straat, ook zittend leuk.

Familiefeestje

Familiefeestjes zijn goed. Zeker met de familie Dikker Hupkes, zeker in Loenen op de Veluwe, zeker als je van je jarige oom opeens een hotelkamer krijgt aangeboden. Dus ik kon rustig drinken en de volgende morgen terugrijden. Via een totaal andere route overigens, er bleek opeens iets afgesloten onder Apeldoorn. Ach, zo ging het ook.

Ik heb mn mini-neefje Jurre weer kunnen bekijken en met de oudere familieleden gepraat. Heerlijk gegeten. Mijn oom werd vijftig dus er kwamen liedjes. Ook van ons. Ze gingen natuurlijk allemaal over het ene been van Wim. Leuk, totdat de melodie "heb je even voor mij" is. Helemaal jammer als er zelfs 2 teksten zijn gemaakt zodat we nog een keer het lalala lalala tussendoor mogen horen. Bah. Disco met 50+-ers daarentegen is altijd leuk. Dansende tantes en een vierjarig break-dancend neefje.

Tegen half twee plofte ik met broertje, neefje en nichtje neer op onze hotelkamer. �Snurkt er iemand?� vraagt nichtje nog. �Nee hoor� zeggen wij. Een paar seconde later schud ik Sander al door elkaar. Mijn hemel wat een geluid. Maar echt prima geslapen vervolgens en het ontbijt was ook niet verkeerd. Als arme studenten kregen we allevier een tasje mee met left-overs dus ik kan vanavond in het ziekenhuis eten met garnalen, zalmsalade, druiven en pat�. Wat wil je nog meer? Niet veel. Misschien dat iemand had opgemerkt hoe mooi mn broek was.

Aimee Mann - How am I different

Sara Kroos

In november mailde ik naar Nieske:
"... en Sara Kroos was zeker tof. Het was alleen een try-out, en ze moest duidelijk nog wel een beetje haar tekst leren. Maar verder is ze echt heel leuk. En grappig en ze kan mooi zingen. En ze is nog best mooi ook :)"

Dus gister gingen we samen, naar de Kleine Komedie. Als echte Uilenstede-bewoner kom ik niet erg vaak in de binnenstad van Amsterdam dus dat was sowieso al leuk. En de Kleine Komedie is een mooie, kleine zaal met fijne stoelen.

Sara Kroos was nog steeds tof, en ze kende nog steeds niet al haar tekst. Op zich is dat ook al heel grappig omdat ze wat in het rond ging stuiteren en piano spelen om het weer te bedenken. En daarna kreeg ze extra veel applaus. Zo leert ze het nooit natuurlijk...

Mijn buurvrouw was wel vervelend, want ze sloeg steeds oh-roepend haar hand voor haar mond bij schunnige (?) stukjes zoals 'wat een man allemaal in de kut van een vrouw heeft gestopt' (een klein briefje met 'ik hou van jou'). En de man voor mij zat echt precies in mn beeld. En het was vijf minuten later klaar dan beloofd.

Maar jeetje, wat kan ze zingen. Kippenvel bij het liedje waarin ze door de sneeuw naar haar huis gaat. Als ik nog een keer ga, neem ik het stiekem op en quote ik de tekst.

Ben Folds - One down