Gebroken smsje

Sms is een inferieur medium. Ik gebruik het bij gebrek aan mogelijkheid tot echt contact. Waarbij je elkaar kan zien en spreken en aanraken tegelijk. Maar soms geeft mijn telefoon me een cadeautje, om het wat leuker te maken. Gebroken smsjes! Mijn inbox snapt dan even niet dat twee halve bij elkaar horen. Het icoontje ervoor is zo mooi. En ik heb het voor altijd vastgelegd.

Skunk Anansie - Pickin on me

Takje in de herfst

Op verzoek van David en mij: het vervolg van 'takje, the story'!

De herfst heeft zijn intrede gedaan, maar nog niet in de kleur van de blaadjes. Deze foto maakte ik vanmorgen. Het was mistig en het was koud. Op de fiets naar de stad deden mijn oren gewoon pijn.

Wanneer zou het takje zijn blaadjes verliezen? En zal hij daaarna weer meer omhoog gaan hangen, verlost van het gewicht van de blaadjes? Meer in de volgende aflevering!

Vrije tijd?

Ik ben helemaal into mijn studieversnellingsgroep (info volgt), vind acute geneeskunde een relatief leuk vak en de colleges zijn, afgezien van het tijdstip (8:30), eens niet slaapverwekkend. Maar als ik, zoals vanmiddag, simpelweg vergeet om te gaan studeren, dan weet ik het ook niet meer...

Het was leuk in de bieb vanmiddag. En in de Albert Heyn. En rustigjes op mijn kamer. Totdat ik net bedacht wat ik ook had kunnen doen met mijn tijd. Hmm.

Ik kom thuis en neem mee

Als je thuis komt van iets intensiefs als een kampweek met autistische kinderen ben je in je hoofd nog ergens anders. Je kan erover praten maar je vindt tegelijk dat mensen het toch niet snappen. Sfeer is amper uit te leggen en ook autisten moet je zien om te begrijpen.

Ik pakte net mijn rugzak uit die de hele week meeging tijdens de uitjes die ik met mijn groepje maakte. Spulletjes zonder geldelijke waarde:

- plattegrond van de dierentuin in Arnhem, met boter-kaas-en-eieren tegen de verveling terug in de file
- een flippo uit het zakje chips na het zwemmen
- buskaartjes waarvan de kleur overeenstemt met de kleur van het busje
- een onderdeel van een kapotte zaklamp
- een cadeautje van een kind uit mijn groepje
- een lollie voor onderweg
- een stukje piepschuim uit de ontdekhoek in Den Bosch

Zelfde categorie, niet op de foto:
- 182 foto´s
- slaapachterstand
- blauwe plekken van de wildwaterbaan in het zwembad
- het beeld van een meisje dat niet praat maar wel de hele dag danst en neuriet
- nieuwe telefoonnummers van mensen die ik zeker terug wil zien
- het kampvirus: volgend jaar weer

Autisten, here I come

Als echte specialist in studie-ontwijkend gedrag gaf ik mij een paar maanden geleden op als vrijwilliger voor een autistenkamp in de herfstvakantie. Mijn studie doet niet aan dit soort (on)nodige vakanties, dus dan plan ik ze gewoon zelf.

Vandaag vertrek ik naar Hoogeloon. Met 24 stafleden gaan we 21 autistische kinderen een week lang een leuke herfstvakantie geven, en hun ouders een weekje rust. De meeste stafleden zijn vrijwilligers. Zij zijn niet opgeleid maar worden ter plekke begeleid en onderwezen in het omgaan met autistische kinderen. Juist onze onbevangendheid schijnt deze weken tot een succes te maken.

Ik stel me maar in op een week lang helemaal geen rust. En op spelen in het bos, uitjes naar het zwembad en de dierentuin, gezellige mede-vrijwilligers, leuke kinderen en nieuwe ervaringen.

Ik heb er ontzettend veel zin in. Maar tegelijkertijd heb ik geen idee waar ik aan begin.

Attagirl

Ik zag Bettie Serveert bij de opnames van Club 3voor12.

foto gemaakt door Carmen op 13 oktober 2004

Het interview met Jaap Boots vond ik wat suf, Carol praatte lijzig en werkte niet erg mee. Maar het optreden was leuk. Ik hoorde onbekende liedjes met een hoog Bettie-gehalte en een echte Carol-stem. Bekend en nieuw tegelijk, een rare combinatie.

Ik werd helemaal enthousiast van de rare geluidjes die ze er soms opeens doorheen gooien. Dat deden ze al vaker, bijvoorbeeld in 'Captain maybe' van de cd Log 22. Ik vind het geniaal en loop morgen naar de winkel.

Overigens bleef ik het tweede uur ook nog luisteren. Toen trad de band Stars op. Een zangeres die zich erg aanstelde maar met een prachtige stem, en een jongen die er hele mooie trompet-loopjes doorheen speelde. Daar wil ik meer van weten.

Taxi! deel 2

's Ochtends om 7 uur werd ik wakker gebeld. Erg lang sliep ik nog niet, maar dat was natuurlijk mijn eigen schuld. Het feit dat het buiten pikdonker was hielp ook mee om me het gevoel te geven dat het héél vroeg was.

Het was de taxichauffeur. Dat hij nú die en die afslag nam, en hoe hij dan verder moest rijden. Bij dat 'die en die' is het achteraf gezien misgegaan, want hij belandde heel ergens anders dan ik dacht. Het navigatiesysteem van het busje was kapot en het was nog te donker om straatnaambordjes te zien. We hebben maar opgehangen zodat hij de weg kon vragen. In die tijd kon ik snel aankleden en een boterham smeren.

Even later belde hij weer, en toen kreeg ik hem redelijk soepel Uilenstede ingeloodst. Hij hing snel op, en toen ging weer mijn telefoon: Giel vanuit de 3fm-studio. Ik wist zogenaamd niet dat de taxi er al was, dus hij zei 'kijk eens naar buiten?'. Dat deed ik, en toen reed hij net langs. Een bestelbusje met dat 3fm-logo erop. Dat was toch nog best toevallig, dus ik klonk mooi verbaasd op de radio. Ik hing op, liep naar buiten en stapte in.

De chauffeur was Bart, ook DJ bij 3fm. De weg wijzen vanuit de auto zelf is aanzienlijk makkelijker, dus soepeltjes reden we richting Utrecht. De gevreesde file was nergens te bekennen! Vreemd. We praatten een beetje over zijn werk, mijn studie en het autistenkamp van komende week. We luisterden ook steeds met een half oor naar de radio voor de filemeldingen. Onderweg werden we nog een keer gebeld door Giel, en maakten we een kort babbeltje in de uitzending. Er was niks te melden, maar zij konden daar samen toch wat van maken. Daarna bespraken ze buiten de uitzending om nog even dat het leuk zou zijn als we voor 9 uur bij Nieske arriveerden, omdat we dan net voor het einde van het programma mijn 'aankomst' konden doen.

Inderdaad: om 10 voor 9 reden we de goede straat in. Op dat moment kwamen we weer in de uitzending. Bart zei iets over een opstopping en een zijweggetje (radio maken is een kunst) en toen kreeg ik de telefoon weer. Al pratend liep ik Nieskes huis binnen. Ik vertelde dat ik de sleutel had en dat ik niet had verteld dat ik kwam, dus dat waarschijnlijk ze nog sliep . Dat klopte, ik liep binnen bij een heel slaperige en verbaasd kijkende Nieske. Eigenlijk jammer dat je dat niet kon zien.

En zo kwam ik, ondanks de staking van de NS, toch nog in Utrecht. Ik heb de hele middag gestudeerd, maar dat geeft niet, want ik was niet alleen.

Taxi! deel 1

Ik was al een week boos op de NS. Ik wil namelijk heel graag morgen naar Utrecht toe. Niet voor een kwestie van leven of dood, maar nog één nacht bij mijn vriendinnetje slapen voor ik een week vertrek leek me wel erg fijn. Ik had me al min of meer erbij neergelegd dat dit niet ging gebeuren, tot Nieske me aan de telefoon zelf op een idee bracht: mailen naar 3fm. Zij schrijven:

Moet je donderdag ergens heen, maar kun je nergens komen
omdat zowel de treinen als de bussen staken? Geen nood, 3FM rijdt
je waar je maar heen wilt met de speciale 3FM Taxi's.

Dus ik mailde deze avond naar Giel Beelen:

Mag ik morgen met de taxi van Amsterdam naar Utrecht?

Als ik ergens op de donderdag een keer naar Utrecht zou kunnen komen zou
dat echt geweldig zijn. Anders hebben we gewoon pech, niks aan te doen :)
Maar de oproep op de 3fm site kon in niet negeren!

Daar hoor ik nooit meer wat van, dacht ik. Een paar uur later zit ik in een café. Ik word gebeld door een onbekend nummer. Ik neem niet op, wil beleefd zijn tegenover mijn gezelschap. Een paar minuten later belt het nummer weer. Opeens denk ik: wie weet... en ren met mijn telefoon naar buiten. En ja hoor. Een medewerker van 3fm, of ik inderdaad morgen met de taxi mee wil. Natuurlijk! Het moet waarschijnlijk wel om 6 uur 's ochtends. Slik. Maar ik vind het zo leuk dat het kan, dat ik zeg dat het prima is. Na bevestiging van begin- en eind-adres hangen we op.

Stuiter stuiter. Morgen word ik wakker gebeld door de taxichauffeur. Ik kan vast niet slapen vannacht. Wordt vervolgd.

Hoera

Ik ben drieëntwintig-en-een-half! Mijn halfjaardag vier ik altijd alleen, want andere mensen denken dat ik een grapje maak. Niet waar! Het is feest in mijn hoofd!

Ik krijg natuurlijk cadeautjes, van mijzelf.

- de nieuwe cd van Bettie Serveert: Attagirl
Precies anderhalf jaar geleden kreeg ik van Pim de vorige cd van Bettie Serveert, Log 22. Ik vond het geweldig heb sindsdien de oudere cd's ook in mijn bezit gekregen. Dat hoeft niet met alle goede muziek, maar met sommige wel. Die moet in mijn kast. Van deze nieuwe heb ik nog niks gehoord, maar ik durf het wel aan om blind te gaan kopen. Ook wel zo spannend!
Muziek voor het eerst horen uit je cd-speler van je eigen orginele cd is toch anders dan gedownload van je computer. Mooier, echter, eigener. En met een soort sentiment van vroeger.

- 'Ogen van tijgers' van Tonke Dragt
Het is kinderboekenweek, dus dan mag ik een kinderboek. Vroeger kreeg ik dat natuurlijk van mijn ouders. Op een gegeven moment vonden ze me daar te oud voor. Dat vond ik zelf eigenlijk ook wel. Maar afgelopen jaar heb ik mezelf 'Torenhoog en mijlenbreed' cadeau gedaan omdat ik dat al zo lang wilde hebben. Dit jaar mag ik het vervolg.

Voor mijn studie

Lieve studie,

het ging niet zo goed tussen ons, de laatste tijd. Ik heb je verwaarloosd en dat spijt me. Maar het moet me van het hart dat jij ook niet bepaald hebt meegewerkt. Je had je best van een leukere kant kunnen laten zien, of mijn kleine inspanningen wat enthousiaster kunnen belonen. En je weet toch dat mijn tijd schaars is? Als je er wat van wil, moet je je best doen. Zo niet, dan verzin ik wel wat anders.

De laatste tijd waren we in een ware impasse geraakt. Ik deed niks, jij ook niet. Een soort remise. Ik negeerde je, maar wist ook wel dat het zo niet langer kon. Mensen zeiden het ook tegen me: 'Hanna, dat kan toch niet zo, ga eens wat doen aan je studie'.

Afgelopen weekend heb ik van alles ondernomen dat mij de komende week niet meer zal afleiden. Ik heb een fijn klimaat voor ons gecreëerd. Ik heb gestofzuigd, veel boodschappen gedaan, de tegels in de badkamer gepoetst, liters over-de-datum-bier weggegooid, zelfs de keuken kreeg wat aandacht. Ik maakte een studieplanning. Daarin staat precies wat wij met elkaar gaan doen en wanneer. Dat schijnt toch beter te zijn dan vage beloftes en intentieverklaringen alleen.

En vanaf maandag begint het. Op halve kracht hoor, want ik moet ook nog een beetje werken, maar drie dagen staan geheel ingepland als quality time voor ons. Ik ga mijn best doen. Jij ook?

Liefs, Hanna.

The Mars Volta - Cicatriz ESP