Bloed geven

Bloed geven is goed, het kost niks, en de mensen zijn er ontzettend blij mee. Om de een of andere reden realiseren niet genoeg mensen zich dat en is de landelijke bloedvoorraad de laatste maanden erg geslonken. Daarom nam ik vandaag iemand mee naar de bloedbank om een foto te maken voor bij dit promostukje.

Dat ben ik terwijl er een halve liter bloed wordt afgetapt. Onder mijn arm zie je het zakje liggen waar het bloed heen wordt gevoerd. Ik knijp intussen in de wereldbol om het bloed goed te laten doorstromen.

Dat ziet er leuk uit he? Is het ook. Het bloed geven zelf was binnen 10 minuten klaar en had na afloop nergens last van. Ik kreeg zelfs een speldje, omdat ik voor de tiende keer was. En heel veel eten en drinken en aandacht. Leuk! Doen!

Sigur Ros - Flugufrelsarinn

UBE-concert

Graag vraag ik jullie aandacht voor het volgende:

Het programma van de UBE zomerconcerten is opgebouwd rond het thema leven (creatie) en dood (vernietiging). De programmering is zeer divers en bevat voor een elk wat wils. Hedendaagse klassieke muziek met bijzondere samenklanken is te horen in de stukken van Louis Andriessen. Voor de liefhebber van jazz is er de Jazz Symphony van George Antheil. Symfonische klanken zijn te vinden in de muziek van Darius Milhaud. Het ensemble is speciaal hiervoor aangevuld met strijkers. Tot slot in het stuk van Simon Burgers begeleidt het UBE een digitale tape, waarop diverse beats te horen zullen zijn.

Programma:
Louis Andriessen - Rosa Ouverture
Louis Andriessen - M is for Man, Music, Mozart
Darius Milhaud - La Création du Monde
George Antheil - A Jazz Symphony
Simon Burgers - Spin-off

Ik speel fagot in het Utrechts Blazers Ensemble. Iedereen is erg welkom om in Amsterdam of Utrecht te komen luisteren, het is leuk!
Je kunt kaarten reserveren bij bovenstaand nummer of bij mij, of gewoon aan de deur kopen.

Nederland in spiegelbeeld

Omdat ik zo ontzettend slecht weet waar welke plaats ligt in Nederland kreeg ik van mijn moeder een spoorwegenkaart uit een oud spoorboekje mee om ergens op te hangen. Ik besloot dat in de badkamer wel een goed idee was. Dus nu bekijk ik Nederland met al haar gekke stations als ik mijn tandenpoets.

Afgelopen weekend maakte ik in mijn schoonmaakwoede (zeldzaam maar grondig) de badkamerspiegel schoon en keek er eens goed in. Wat zag ik? Nederland in spiegelbeeld! En het lijkt niet eens op Nederland. Ook niet een beetje. Die rare vorm die we zo gewend zijn om te zien en te herkennen verwordt tot alleen maar een rare vorm.

Dus meestal kijk ik maar weer gewoon naar de kaart. En zie mezelf aanstaande vrijdag van Amsterdam Zuid WTC naar Leeuwarden reizen. En op een bus stappen die naar Lauwersoog rijdt. En dan met een bootje varen naar dat vlekje dat Schiermonnikoog moet voorstellen. En dan fietsen rond de Westerplas die er niet opstaat, maar die ik er wel bij heb getekend. En van de Kobbeduinen afspringen, dat stipje ergens rechts van het midden.

Weer het takje

Hier is takje vier, omdat de boom maar uitbundiger en uitbundiger wordt. Als je op het linkje van de categorie klikt, zie je het verschil.

Gomez - Here comes the breeze

Nieuw haar

Mijn haar is saai, van zichzelf dan. Daarom verf ik het al jaren. Eerst eindeloos met henna, want dat is rood en goedkoop en het schijnt nog goed te zijn voor je haar ook. Een half jaar geleden liet ik het bij de kapper heel radicaal paars verven. Leuk maar het verdween ook wel weer snel, omdat paars/rood een kleur is die snel uit je haar valt (? zei de kapper). Dus een paar maanden later verfde ik mijn haar weer rood/paars. Ben er nooit achtergekomen wat het precies was, maar uitgegroeid zag het er zo uit:

Dus daar hebben we van de week weer wat aan gedaan. Vanmiddag werd het ook nog opgestoken en op de foto gezet. Voor als het er over een poosje weer uit is gevallen. Ik vind het best mooi eigenlijk.

Blake Hazard - Trust

Bitongala

Badkamerladenblok

Ik woon inmiddels ruim vier jaar op mijn kamer en ik vermoed dat ik in al die jaren maar één keer eerder het ladenblokje in mijn badkamer schoon heb gemaakt.

Ik vond er dingen die je eigenlijk niet wil vinden, maar die ook wel weer grappig zijn: ingedroogde nagellak, heel heel erg veel proefmonsterdingen, een ring van de markt, drie flessen zonnebrand en vijfentwintig lege pilstrips. Ik heb ze geteld. En al deze troep weggegooid.

Wat nu op mijn bed ligt pas in een enkel laatje maar de rest komt vast ook weer vol. De onderdelen van het ladenblok liggen te drogen in mijn badkamer na een zeer grondige poetspartij en ik heb het warm. Wel een leuk scrabble-woord, badkamerladenblok.

Daar is ie weer!

Ik zal niet klagen over het feit dat zijn vliegtuig twee uur vertraging had en dat niet gewoon werd vermeld op teletekst. Je kan heel lekker bij Schiphol in de schaduw zitten en (eventueel) vliegtuigjes kijken. En met zn vijven in de auto geperst over Balkenende en Kerry praten is het wachten best waard.

Helemaal rood van de zon in Equador en met verschrikkelijk veel bagage van een jaar studeren in Amerika. Jee, mijn kleine broertje is er weer!

Mag ik u wat vragen?

Ik ben een egoïstisch meisje. Ik geef mezelf graag het lekkerste eten, als een huisgenoot vraagt of ie zn mail bij mij mag lezen vind ik dat irritant en ik kijk liever onderwegnaarmorgen dan dat ik me het leed van de wereld aantrek.

Ik ben ook een lui meisje. Mijn studievertraging is inmiddels opgelopen tot een jaar en dat komt heus niet door een vreselijke ziekte of een overleden familielid. Mijn vloer kijkt verbaasd op van de sporadisch langskomende stofzuiger en nee, het Engelandverslag is nog steeds niet af.

Maar vanmorgen werd ik vrolijk wakker. Ik feliciteerde mijn opa telefonisch met zijn tachtigste verjaardag en stapte in de bus naar het station. Een halte later stapte een oud echtpaar in. De man had een zitplek bereikt voor de bus ging rijden, maar de vrouw stond nog in het gangpad te wankelen. De greep zich vast een een stang. Ik schoot op: "Kan ik u helpen?" Ze zei dat het aardig aangeboden was, maar dat ze er niet aan dacht te gaan lopen voor de bus weer stilstond.

Dat was pas bij de volgende halte. Er stapte een oudere man in. Hij keek aarzelend naar de vrije plaats naast mij. "Komt u maar zitten hoor," zei ik. Dat deed hij. Hij zei dat hij de stoelen in deze nieuwe bussen maar hard vond. Ik beaamde dat en zo keuvelden we een beetje door. Hij zei dat er ook al minder stoelen waren in deze nieuwe bussen. Ik wierp tegen dat ze wel milieuvriendelijker schenen te zijn, maar dat vond hij duidelijk geen argument.

Vervolgens keek hij geïntrigeerd naar mijn snel smsende duim. "Dat kan vast niet met mijn dikke vingers. Die toetsen zijn zo klein!" "Jawel hoor, het is een kwestie van oefenen. U zou het eens moeten proberen." Mijn verhaal over hoe fijn het is dat je mensen een smsje kan sturen als je ze even iets wil zeggen ('ik ben te laat maar kom eraan' of 'ik denk aan je en tot snel') hield ik maar voor me. Waarschijnlijk zou alleen al het idee van smsen zijn verstand te boven gaan. Op het Vredenburg stapte hij uit. Ik wenste hem nog een goede reis en hij groette terug met een blij gezicht. Hoe makkelijk kan je mensen soms blij maken. Een praatje in de bus in plaats van lezen in mijn boek bijvoorbeeld.

Ik liep naar perron 5 en 7 waar natuurlijk net een trein weg is. Geeft niks. Ik ging op een bankje zitten om alsnog in mijn boek te lezen. Als de trein binnenloopt sta ik op. Dan komt iemand op mij afgelopen. "Mag ik u wat vragen?" "Nee, liever niet," is mijn automatische antwoord. "Heeft u misschien wat kleingeld over voor een slaapplaats vannacht?" vraagt hij toch. "Nee sorry, ik moet met deze trein mee," zeg ik, en stap in.

Terwijl ik instap vraag ik me af waarom mijn medemenselijkheid van deze ochtend van zo'n korte duur is. Waarom gaf ik die man geen euro? Ik kan het best missen en ik slaap zelf vannacht heerlijk in een warm bed. Omdat ik heb geleerd dat je deze mensen niet helpt door ze direct geld te geven, zegt een andere stem in mij. Je kan beter aan organisaties geven die daklozen helpen. Maar ja jeetje, er zijn genoeg mensen die wel hun portemonnee trekken en een euro geven. Misschien koopt hij er een frietje van. Mag ook van mij. Of bier, nou ja, als je daar echt zin in hebt zo midden op de dag... En ik ben toch echt te lui om zo'n organisatie op te zoeken, laat staan een giro uit te schrijven èn te posten. Dus geef ik de volgende keer zo'n dakloze wel of geen geld? Ik weet niet wat beter is.

Haldern

Op Pims blog voerden we al een tijdje een discussie of we per fiets of per kano naar Hurricane zouden gaan, maar toen ik ontdekte dat ik in dat weekend concerten moet geven boog het gesprek gelukkig om naar Haldern. Gezellig.

Nieske zei daar trouwens: 'maar een 2-daags festival voor 44 euro is natuurlijk nooit weg.' Wat mij eraan deed denken dat in 1997 mijn Lowlandskaartje 96 gulden kostte. Nou ja, laten we niet oubollig gaan doen over vervlogen tijden enzo.

Ik wil wel, want een zomer vind ik niet compleet zonder festival en iets nieuws is leuk. Wie weet wordt de line-up van Lowlands nog wat maar nu is er nog erg weinig bekend, Pinkpop klonk niet leuk genoeg en Werchter was uitverkocht voor ik uberhaupt doorhad wat er kwam.

Muse - Sing for absolution
(weer/nog steeds verliefd op dat nummer)

Tuschinski-bioscoop

Gister zag ik Girl with a pearl earring. Tip!

Griet gaat werken als jongste dienstmeisje bij Johannes Vermeer in het Delft van 1665. Ze werkt hard in het huishouden van dit grote gezin. Haar positite is laag maar de schilder merkt dat ze gevoel heeft voor licht en kleur en betrekt haar in zijn werk.

Het is ietwat vreemd om steeds Tanneke en Griet en Jan te horen in een Engelstalige film, maar de beelden zijn prachtig. Je wordt meegesleept naar je eigen land in de middeleeuwen, compleet met de manier van huishouden, hollandse winters en een min om het kind te voeden. Al leef ik liever nu.

Radiohead - I might be wrong

Thuis-bioscoop

Ik lig in bed en kijk naar de film die buiten wordt vertoond. Het beeld is afgeschermd door de gordijnen, het plafond van mijn balkon en het dekbed dat ik met mijn knieën zó omhoog houd dat er precies een vierkant scherm over blijft. De wind maakt de film: hij waait de boom alle kanten op.

Radiohead - Pulk/pull revolving doors

Waar groeien touwtjes aan de bomen?

You could be from Venus
I could be from Mars
We would be together
Lovers forever

'Jij en je soortgenoten zijn al zo lang hier, dat wij je taal hebben kunnen leren.'
'Hoe?' fluisterde Edu.
'Door te luisteren.'
'Bent u... ben je een man... een wezen van Venus?
'Venus,' herhaalde de ander. 'Zo noemen jullie deze wereld. Wij zeggen Afroi. Afroin. Afroini, zo noemen wij ons, wij die hier wonen.' Groene oogleden zakten over zijn glanzende ogen. Hij zweeg.
Een man van Venus... Afroi. Het is ongelooflijk.
(...)
'Hij is hier met zijn gedachten,' zei Wisi-u. 'Hij zal zelf ook naar je toe komen.' Hij verwijderde zich een paar stappen, bleef staan en keek nog even om. 'Blijf niet boos, Edu, man van de Aarde. Loop door onze wouden; het verheugt ons dat je van ze houdt - werkelijk, werkelijk waar.'

(uit: 'Torenhoog en mijlen breed' van Tonke Dragt)