Girls don't like boys, girls like cars and money

Met veel boodschappen fietste ik door Buitenveldert. Midden op het fietspad stonden een vrouw en ik stil om over te steken. We stonder er best lang want de auto's bleven maar komen. Ik glimlachte naar de vrouw en ze zei 'ja, het is een drukte van belang'. Die mag wat mij betreft in het rijtje merkwaardige uitdrukkingen. Van belang? Welk belang? Wie het snapt mag het zeggen. Maar de drukte gaf niet, want de zon scheen en ik stond daar prima.

Toen hoorde ik mezelf opeens denken: wow, toffe auto. He? Toffe auto? Volgens mij heb ik dat nog nooit gedacht! Echt bizar. Maar mooi was ie, en geel, en laag, ofzo. Deze lijkt erop.

The Mars Volta - Take the veil cerpin taxt

Toch nog: zomertijd

Hoe krijg ik mezelf verdrietig? Door dezelfde fout te maken als een half jaar geleden, en een jaar geleden, en een half jaar daarvoor...
Namelijk: niet eraan denken de klok van de videorecorder te verstellen omdat de mensen met zn allen hebben bedacht dat het niet zo laat is als ie denkt.
Wéér geen ONM. Zal ik maar stoppen met kijken anders? ;)
Grr

J.S. Bach - Mattheus Passion

Trein

Hoevaak zit je in de trein als je het bent vergeten?
Als ik diep nadenk weet ik nog dat ik de metro heb gelezen over Juliana. Maar de rest niet (waar ik in de trein stapte, waar ik zat, waar mn spullen waren etc). Raar. Zó vroeg was het nou ook weer niet.

Life of agony - Hemophiliac in me

Top 90

Op weg van Utrecht Centraal naar Amsterdam had ik 14 minuten vrij te besteden, want ik had net een trein gemist. Geeft niet, overdag vind ik het op het station meestal wel leuk. Ik liep de Bruna in en bladerde door de Oor van deze maand. Top 90 van de jaren 90 met wél leuke bands en cd's. Dit in tegenstelling tot best of jaren 90 compilaties van een willekeurig platenlabel.

Nirvana op 1. Voorspelbaar. Ik durf niet te beweren dat het onterecht is, maar mijn eerste keuze is het niet. Mijn eerste cd was wel eentje van Nirvana (Unplugged in New York, jawel) maar daarna ben ik mijn smaak echt gaan ontwikkelen. Tegen de tijd dat die ongeveer af was, was het al meeloperig om Nirvana heel cool te vinden. En ik wilde in ieder geval niet meeloperig zijn.

Tweede was volgens mij (pin me er niet op vast, ik had niet veel tijd, zie ook hieronder) Radiohead - Ok Computer. Kijk, daar ben ik het zeker wel mee eens. Radiohead is goed. Radiohad is goed. Repeat and fade out. Ik vind, sinds Ok Computer, alle cd's van Radiohad stuk voor stuk helemaal geweldig. Kid A had het meeste tijd nodig om op zn plek te vallen maar zelfs die wil ik nu ook hebben. Dit is een hint.

Ergens op een veel hoger nummertje (veel hoger dan Spice Girls, que?) stond Live met Throwing Copper. Met een negatief verhaal dat het dan wel populair was geweest maar verder veel te veel gitaren en sentiment. Wat natuurlijk goed werkt in het land van Marco Borsato en Kane. Nou, bedankt. Dit was dus de eerste cd die ik voor mezelf kocht en hij is wel goed! Wel! Maar niet zo bijzonder als Mental Jewelry, de eerste cd van Live. Niet veel mensen weten dat. Ik lekker wel dus ik zit m nu te luisteren. Ik ga komende week fijn al mn oude cd's weer eens opzetten.

Nee, ik heb de Oor niet gekocht. Dan had ik wel leterlijk geciteerd. En opeens moest ik rennen om niet nog een trein te missen. Waarom was het daarin zo druk? Serieus, wat doen zoveel mensen midden op de zaterdag in de trein van Utrecht naar Amsterdam?

Live - Mirror song

Pff de mensen

Ik sta in de lift in mijn flat, net terug van het café, als ik mij opeens weer realiseer dat ik mijn sleutels was vergeten. Oei. Gelukkig heb ik een nog wakkere huisgenoot. Dus nu zit ik op mijn kamer achter de computer, midden in de nacht. Ik luister naar het onderstaande liedje dat we met het popkoor zingen (Mae, je hebt wat gemist!) en dat ik volgende week ook als solo-liedje ga zingen.

Tot zover het opkrikken van het dagboek-gehalte van mijn blog. Daar had ik namelijk zin in, en soms mag je best doen waar je zin in hebt. Zoals bijvoorbeeld het uberhaupt bijhouden van een log. Ik ga wat mensen uit mijn omgeving quoten:

- 'ja, ik ging eens kijken op je site, maar ik vond het echt debiel. dat je naar engeland ging en met welke vlucht en omdat je zin had om overal van weg te gaan enzo. dat schrijf je toch niet op? ben nooit meer terug geweest'
- 'pas op wat je zegt in de keuken hoor, ze schrijven het op'
- 'een weblog? dat is toch een dagboek op internet? zou ik noooit doen'
- 'oh'
- 'joh, zit je nog niet genoeg achter de computer? het kost vast ook veel tijd'

Allemaal lieve mensen overigens. Maar, het zijn maar mensen met een mening en zolang ze geen last hebben van wat ik doe mag ik best doen wat ik wil.

Dus wat zeggen Nieske en ik dan? Pff de mensen. Inderdaad.

Tori Amos - Winter

Stripje

Komt trouwens uit de NRC van afgelopen zaterdag. Maar nu pas tijd om m te plaatsen. Nee, geneeskunde is geen hbo-studie! Wij doen niet aan kookboekgeneeskunde!
Later als ik en mijn vrienden groot zijn worden we allemaal goede dokters. En de kinderen krijgen geen pilletjes.

Blake Hazard - Bedtime

Rare dag

Kim zat net Frans te praten in mijn telefoon. Tegelijk bel ik met Ruth, op de gang. Ik ging vannacht als vanouds om kwart over drie slapen en werd 's ochtends om half twaalf gebeld: hee, bel ik je soms wakker? Ehm, ja. Even later kom ik Ilja tegen op de gang, ook in kamerjas. Of ik kom ontbijten. Maar natuurlijk. De huurder die mijn handtekening nodig heeft om binnen een week weer van de eenheid weg te verhuizen kijkt wat raar.

Ver in de middag krijg ik het verlossende mailtje van Pim: "Dus laat me maar een beetje moeilijk tegenspruttelen". Mooi zo. Nieske zegt dat ik een auto ben. Ook mooi. En net als klap op de vuurpijl: ik sta al 4 jaar en 3 weken ingeschreven bij Woningnet! Als dat geen goed nieuws is.

Ja, nu ga ik een uur studeren. Mn computer valt weer stil (hij moet nodig gerepareerd). Vanavond voor het eerst in weken weer eens naar het UBE. Voor het eerst in nog langer bier drinken met PM. En niet naar Biton. Het idee ;)
Oh ja, en twee stukjes schrijven. Ook om te vertellen dat ik gister een nieuw bloempje heb gejat (de oude was dood) en dat ie het zo mogelijk nog mooier doet dan die andere.
Oh! En Antons link is gemaakt, hij linkt nu naar Anton!

Nada Surf - 80 windows

Familiefeestje

Familiefeestjes zijn goed. Zeker met de familie Dikker Hupkes, zeker in Loenen op de Veluwe, zeker als je van je jarige oom opeens een hotelkamer krijgt aangeboden. Dus ik kon rustig drinken en de volgende morgen terugrijden. Via een totaal andere route overigens, er bleek opeens iets afgesloten onder Apeldoorn. Ach, zo ging het ook.

Ik heb mn mini-neefje Jurre weer kunnen bekijken en met de oudere familieleden gepraat. Heerlijk gegeten. Mijn oom werd vijftig dus er kwamen liedjes. Ook van ons. Ze gingen natuurlijk allemaal over het ene been van Wim. Leuk, totdat de melodie "heb je even voor mij" is. Helemaal jammer als er zelfs 2 teksten zijn gemaakt zodat we nog een keer het lalala lalala tussendoor mogen horen. Bah. Disco met 50+-ers daarentegen is altijd leuk. Dansende tantes en een vierjarig break-dancend neefje.

Tegen half twee plofte ik met broertje, neefje en nichtje neer op onze hotelkamer. �Snurkt er iemand?� vraagt nichtje nog. �Nee hoor� zeggen wij. Een paar seconde later schud ik Sander al door elkaar. Mijn hemel wat een geluid. Maar echt prima geslapen vervolgens en het ontbijt was ook niet verkeerd. Als arme studenten kregen we allevier een tasje mee met left-overs dus ik kan vanavond in het ziekenhuis eten met garnalen, zalmsalade, druiven en pat�. Wat wil je nog meer? Niet veel. Misschien dat iemand had opgemerkt hoe mooi mn broek was.

Aimee Mann - How am I different

Trouwen is voor homo's

Afwasmachine

Mijn twee-na-laatste werkdag in het ziekenhuis...

Het is leuk vandaag, er is werk te doen en ik mocht nog mee naar een keizersnede ook. Kind X werd geboren en doet het goed. Wat wil je nog meer? En toch stop ik er binnenkort mee. Mijn voornaamste taak hier is om 5 uur het eten en drinken rondbrengen (leuk) en vervolgens de afwas in de machine doen, er weer uit halen, nieuwe afwas in de machine, er weer uithalen, etc etc (niet leuk). Verder doe ik wat me wordt gevraagd. Soms is dat niks (beetje jammer maar ok, dan ga ik wel blaadjes lezen of computeren of kletsen). Soms iets leuks: een kind verschonen of eten geven, helpen met verzorging of controles van patiënten of zoals vanavond gewoon ordinair meekijken bij een sectio of bevalling. Ook moet ik soms minder leuke klusjes doen. Vuilniszakken vervangen ofzo. Op zich is dat niet erg maar als ik de hele avond poets, vuilnis versleep en buisjes bloed naar het lab breng word ik wel een beetje kriegel.

Dus nu na twee jaar is het mooi geweest. Geen idee wat ik voor nieuw baantje ga kiezen. En of het zo goed verdient. Ik denk het niet.

Wow

Afgelopen weekend nam ik, behalve die vier appels, een heel klein mooi vaasje van blauw glas mee. Zondagmiddag plukte ik een narcis langs de weg. Nog helemaal in de knop. Hij zat de hele avond in mijn jaszak in het ziekenhuis en zag er een beetje sneu en geknakt uit toen ik eindelijk thuis was. Op maandag bleef ie zoals ie was. Op dinsdag zag ik dat de knop bleef groeien en vanmorgen is ie er helemaal uitgebarsten, twee keer zo dik, geel, mooi!

Lente in mijn kamer!

Manic street preachers - If you tolerate this your children will be next

Appels

Studerend op mijn bed zag ik de appels liggen die ik van het weekend mee nam van mijn ouders. Ik dacht: laat ik er eens een eten. Bij de tweede hap zag ik dat het klokhuis enigzins rot was. Bij de derde zag ik een hele hoop bruin. Bah! Wat nu? Ik pakte een mesje en sneed een stuk van de andere kant van de appel af. 'Kijken of de snijvlakken schoon zijn', hoorde ik mezelf denken. Oh, beroepsdeformatie!

Ik moet altijd een beetje lachen om mezelf als ik dit soort medische dingen zeg en denk. Bewijsjes dat mijn studie niet alleen maar stom is. Ik stond voor het raam en zag dat de rode stukken schil felrood sap achter lieten op het mesje. Mooi. De zon schijnt erop. De balkondeur staat op een kier en ik bedenk dat de was binnenkort wel weer buiten kan drogen.

Hector Berlioz - Symphonie fantastique

Maandagavond, 15 maart

Mijn agenda is heel belangrijk, zonder zou ik waarschijnlijk de helft van mn afspraken vergeten. Ik kan soms niet eens vertellen wat ik de afgelopen week heb gedaan als ik niet in mn agenda kan kijken wat er staat. Nee, ik ben niet chaotisch.

Maar wat er bij maandagavond 15 maart staat is ook niet echt duidelijk. In principe staat bij een maandavond altijd UBE, maar nu staat er UBE streepje streepje. Ik heb namelijk zelf het rooster gemaakt en Kim komt deze avond eindelijk terug uit China, dus ik wilde haar kunnen ophalen van Schiphol. Het UBE speelt dus vanavond voor en na de pauze (vandaar de twee streepjes) stukken waar ik niet in zit. Maar toen vertelde Kim dat ze naar Brussel vliegt in plaats van naar Schiphol. Geen streep door 'Kim terug', want ze komt terug, maar mijn avondbesteding werd het niet. Dan staat er 'toch werken', maar ook grondig doorgekrast want dat ging uiteindelijk ook niet door.
Daarboven staat 'zwemmen met Machteld & Karlijn?', maar ook dat werd doorgekrast en helemaal onderaan kwam 'bij Nieske eten'. Dat botste wel met 'half 7 muziek zoeken' wat ook nog in een hoekje staat. Maar nu heb ik Nieske ook weer doorgestreept en kan ik vanavond dus kiezen uit met Ilja en andere huisgenoten eten in het Uilenstedecafé ('Il in café!' staat nog ergens tussen), toch gaan zwemmen en/of nog tijd maken om een solonummer uit te zoeken met mn zanglerares.

Wie snapt het nog? Ik maar matig. Ik ben erg benieuwd wat ik vanavond nou ga doen.

Blake Hazard - Little airplane

Ratten

Ik zat op Amsterdam Centraal te luisteren naar Talkie Walkie van Air uit Pims fijne mp3-ding. Een stukje onder mij zag ik iets bewegen. Ik keek eens goed en zag er opeens een hoop. Twee ratten speelden tikkertje en vlogen heen en weer. Het zag er gezellig uit. Wat een leven! Lekker makkelijk.
Maar doe mij toch maar moeilijk. Ik ben te oud om alleen nog maar te spelen. En ik wil ook meer dan dat. Het moeilijke heb ik daar graag voor over.

Tom McRae - Street light

Linklijstje

Annelies en Hanna zitten in de keuken. Ze eten pannenkoeken. Bart komt binnen. Bart en Hanna grijnzen naar elkaar.

Bart: Zo, dus je bent terug uit Engeland?
Hanna: Ja, hoe weet jij dat? ;) (geen echte knipoog, maar you get the point)
Bart: Toch handig, zo'n weblog.
Hanna: Ja he.

Er volgt een conversatie over nedstat, stukjes schrijven en monitors. Annelies luistert gezellig mee maar vindt verhalen over hoe het nou echt was bij Paul toch interessanter.

Bart: En je moet eens een linklijstje maken!
Hanna: Goh, je bent de tweede al vandaag.
(dat is niet waar, Pim zei het gister, maar dit klonk leuker)
Bart: Maak er een, dan.
Hanna: Ja maar, ik weet niet wie ik er in moet zetten enzo.
Bart: Nou, iedereen die ook naar jou linkt.
Hanna: Zolang ze dat nog doen. Straks zijn ze weg.
Bart: Inderdaad.
Hanna: Nou, ik zal eens kijken. Trouwens, ik heb nog geen idee wat ik ga schrijven vandaag.
Bart: Nee, lastig is dat soms. Doe gewoon iets kleins dat je hebt meegemaakt.
Hanna: Maar ik heb niks meegemaakt. Ook niet iets kleins. Ik had een enorm onproduktieve dag en dat hoeft niet iedereen te weten.
Bart: Als je nou in de tram had gezeten had je daar nog iets over kunnen vertellen ofzo.
Hanna: Nou, ik heb dus zelfs niet in de tram gezeten.
Bart: Tja.

Dus, hierbij een linklijstje. Tips toegestaan.

Arab Strap - Flirt

Horloge

Ik at vanavond bij Karlijn en Nicholas en had mn horloge niet om. Meerdere keren op de avond keek ik naar mn linkerpols en er was niks! Dan pakte ik mijn telefoon, want ik wilde weten hoe laat het precies was. Maar wat maakt het uit? We hadden met zn drieën gekookt, het eten had de voorgeschreven tijd in de oven gestaan en daarna gingen we aan tafel zitten. Wat geeft het dan hoe laat het is? Inderdaad, niks.

Vandaag reisde ik van Exeter naar Amstelveen. Lopen, trein, bus, vliegtuig, trein, tram, lopen, thuis. Het ging allemaal zoals gepland en gedurende de dag keek ik vaak hoe laat het was om te zien of alles nog goed ging. Niet zo vreemd. Al vreemder is dat ik ook alles wil onthouden: 8:35 start lopen, 9:04 op het station, 9:11 de trein, aankomst 10:09, bus om 10:20, aankomst op vliegveld 10:52, enz. Niet belangrijk. En zeker niet interessant. Maar ik zie in oude vakantiedagboeken dat ik gebeurtenissen wel beschrijf aan de hand van exacte tijden.

Hierbij mijn ernstige voornemen om op deze blog niet zo moeilijk te doen...

Radiohead - A wolf at the door

Hanna in Exeter, deel 3

...of hoe alles altijd anders is dan je denkt.

Als je vantevoren bedenkt hoe iets zal zijn komt het per definitie niet uit. Als je niks denkt ook niet.

Paul vroeg: "is mijn kamer en mijn leven zoals je had gedacht?" Ik zei dat ik niet zoveel had gedacht. Maar dat het toch anders was.

Hier zijn is meer zoals thuis dan ik had gedacht. Het woord vakantie maakt blijkbaar dat ik denk dat ik in het gras lig en kook op een campinggasje. Maar het weer varieert van partly cloudy tot mostly sunny, oftewel Engels wisselvallig. We hebben zeker zo nu en dan in het gras gelegen, maar wel met een trui aan.

Ja, ik praat Engels, maar in een keuken die mogelijk nog ranziger is dan mn eigen in Uilenstede en minstens zo gezellig. Veel kaarten (shit-head, concept eindeloos spelen), veel koken (cheese on toast! ontbijten met bacon, tomaat, champignons en sla!), veel hangen.
Ik heb links gereden in de bus naar Dartmoor en gewandeld in werkelijk prachtig landschap. Spierpijn van al het stijgen en dalen. Maar dat ze hier links rijden merk je niet in de bus (lezen, ogen dicht), maar met het oversteken. Best gevaarlijk soms.
De Engelse thee neem ik naar huis in de vorm van 80 tea bags of Yorkshire Tea. Engelse boeken ook, want mn eerste verjaardagscadeautje is binnen.

Op 4 maart schreef ik voornamelijk dat ik 'weg ging': van mensen bijvoorbeeld. Wat niet werkt met een computerverslaving als de mijne. En vooral niet met mensen in je hoofd. Maar dat geeft niet. Ik ben stiekem namelijk wel een beetje blij met mn leven. Nu weet ik het weer en morgen kom ik er naar terug.

Radiohead - Talkshow host

Hanna in Exeter, deel 2

... of een dagtrip naar National Park Dartmoor.

Hanna in Exeter, deel 1

... of hoe ik dronken werd met Engelse studenten.

Gister besloten we (Martin uit Engeland, Dorothy uit Frankrijk, Sander uit Albanië, Paul uit Nederland, Lester uit Amerika en ik) om 10 uur om naar de pub te gaan. Een beetje laat, want natuurlijk moet een pub om 11 uur dicht. We gingen toch en namen een spel kaarten mee. Aangekomen bestelde iedereen zn eigen drankje (te duur voor rondjes), haalde iemand een extra leeg glas en sleepte ik 6 stoelen bij de laatste vrije tafel. Lester hing met plakgum de regels voor Ring of Fire aan de muur en de kaarten werden geschud. Vervolgens speelden we het meest ordinaire drankspel sinds kaartje blazen. Paul en ik gingen aan de Guinness. Misschien niet de verstandigste keus bij zo'n spel maar hoe dronken kan je worden in een half uur?

Om iets voor 11 wilde ik nog wat te drinken halen maar helaas, de tap was al gesloten. Er zat niks anders op dan weer naar huis te lopen. Daar aangekomen werd alle aanwezige drank verzameld, de regels opgehangen en speelden we vrolijk verder. Ik begreep de de tocht naar de pub alleen maar was bedoeld om dit moment uit te stellen. De drankvoorraad bleek te bestaan uit 5 Grolsch-flesjes, een fles Bacardi, 3 liter cola en een wijnfles gevuld met iets dubieus luisterend naar de naam Raki, gemaakt door de vader van de Albanese Sander.

Illustratie:

Je ziet de andere vijf aan tafel zitten met in het midden een glas waar iemand die een heer pakte iets willekeurigs in deed. Geloof me dat er op de foto onder andere een theezakje en zout inzit. Degene die de laatste heer pakt moet het opdrinken. De diepzinnigheid van het spelletje is nu vast duidelijk :)

Wat later op de avond zag het er zo uit:

Notice hier de theekoppen die worden gebruikt voor de drank (op dat moment alleen nog maar raki met cola), de poster met blote vrouwen boven Lesters hoofd en de kaart aan Sanders vader met het verzoek om meer Raki.

Ergens tussen deze foto's kotst Lester zichzelf onder en gaan alle mannen een keer in boxer naar een andere verdieping om te vragen naar een 'girl for the night'. Dit doordat de 10 inhoudt dat iemand truth or dare moet doen. De foto's hiervan zal ik jullie besparen.

De volgende dag kreeg ik als aandenken geen hoofdpijn (lang leve het water) maar wel een poster. Oh ja, die had Lester me beloofd omdat ik zijn exemplaar uit de keuken niet mee naar huis mocht nemen.

Muse - Map of your head

Het voordeel van nedstat

Het ging vast niet over mij, maar ik vind het best leuk dat iemand mijn site vond door het intypen van hanna ik hou van jou bij google.

Tenacious D - Tribute

Exeter, here I come

Vandaag ga ik naar Engeland, eindelijk. Eerst was het opzoeken van mijn huisgenoot Paul die daar een jaar studeert een vaag plan, zo'n belofte die veel mensen doen. Toen was het een iets concreter plan samen met iemand anders voor in februari. Toen was het een in mn eentje geboekte vliegreis naar Bristol. En nu is het opeens 4 maart en ga ik vandaag.

De vlucht van 15.35 van Schiphol naar Bristol, nummer 6164, voor wie wil checken of ik niet neerstort. Geen adres. Wel een logeerplek met internet, dus kom nog eens langs. En 9 maart ben ik terug.

Wat ik ga doen, vragen mensen. Ik heb geen idee. Weg van hier in ieder geval, hoe leuk jullie ook zijn. Weg van de mensen, mn kamer, de stad, de studie, het orkest, alles. Ik ga boeken lezen, met Paul kletsen, Engels praten, Engelse thee drinken, met Engels geld betalen, links rijden (Engeland is leuk!), wandelen, Exeter bekijken en verder merk ik het wel. En dan uitgerust terug komen en me met enthousiasme weer op alle bovengenoemde dingen storten :)

En als iemand 'Turks fruit' van Jan Wolkers te leen heeft hoor ik het graag!
(edit: mijn broertje blijkt het te hebben. zie daar het nut van dit posten)

Living Colour - Flying

Air

Ik zat in de tram, op weg naar een lunchconcert. Blind zappend door de muziek van mn mp3-speler (noodgedwongen, schermpje is dood) werd ik opeens getroffen door de eerste tonen van een liedje. Piano en slagwerk. Geen idee wat het was, maar ik dacht alleen maar 'als het ding het maar blijft doen! dit wil ik horen'. Het volgende liedje kwam me vaag bekend voor, de rest weer niet. Ik belde Pim om te vragen of ie iets kon met de beschrijving 'iets met een piano, een fluit die riedeltjes speelt en dat ik misschien van mars kom en jij van venus'. Nee, natuurlijk.

Een Brahms-sonate leidde even af, maar daarna luisterde ik weer verder naar deze geheimzinnige cd.

Heel voorzichtig pakte ik net het mp3-ding en luisterde weer. In een kladblok schreef ik mee:
you could be from venus
i could be from mars
we would be together
lovers forever
care for each other

you could live in the sea
and i could be ..
we would be together
lovers forever
care for each other

Toen was met google de oplossing snel gevonden: Air, album Talkie Walkie, nummer Venus. De tekst stelde me wat teleur, in mijn hoofd was die ook heel mooi en vaag en diepzinnig maar dit is gewoon ordinaire liefdes-praat.
Toch leuk dat ik nu eindelijk Air ga ontdekken. Ik had er nog nooit zin in gehad.

Trouwens, in het trappenhuis in de bieb pakte ik mijn portemonnee, en daaruit viel het complete trio-spel (vergelijk kwartet-). Er was net een vleugje wind dus de kleine papiertjes waaiden vier verdiepingen naar beneden. Een medewerkster stond erg afkeurend te kijken en bleef ook staan, dus na een paar seconden zei ik maar 'als u doorloopt kan ik het opruimen'. Ik ga natuurlijk niet tussen haar voeten graaien. En opruimen ging ik het heus wel, want ik wilde het blaadje met onderstaande liedje niet kwijt.
Helaas zijn twee van de dertig blaadjes nu toch kwijt.

Ben Folds - Song for the dumped

Sara Kroos

In november mailde ik naar Nieske:
"... en Sara Kroos was zeker tof. Het was alleen een try-out, en ze moest duidelijk nog wel een beetje haar tekst leren. Maar verder is ze echt heel leuk. En grappig en ze kan mooi zingen. En ze is nog best mooi ook :)"

Dus gister gingen we samen, naar de Kleine Komedie. Als echte Uilenstede-bewoner kom ik niet erg vaak in de binnenstad van Amsterdam dus dat was sowieso al leuk. En de Kleine Komedie is een mooie, kleine zaal met fijne stoelen.

Sara Kroos was nog steeds tof, en ze kende nog steeds niet al haar tekst. Op zich is dat ook al heel grappig omdat ze wat in het rond ging stuiteren en piano spelen om het weer te bedenken. En daarna kreeg ze extra veel applaus. Zo leert ze het nooit natuurlijk...

Mijn buurvrouw was wel vervelend, want ze sloeg steeds oh-roepend haar hand voor haar mond bij schunnige (?) stukjes zoals 'wat een man allemaal in de kut van een vrouw heeft gestopt' (een klein briefje met 'ik hou van jou'). En de man voor mij zat echt precies in mn beeld. En het was vijf minuten later klaar dan beloofd.

Maar jeetje, wat kan ze zingen. Kippenvel bij het liedje waarin ze door de sneeuw naar haar huis gaat. Als ik nog een keer ga, neem ik het stiekem op en quote ik de tekst.

Ben Folds - One down

Hoi!

Kijk nou! Na meer dan een maand is er eindelijk wat te zien op mijn eigen url. Helemaal zelf voor gezorgd, met veel hulp van Nils en wachtwoorden van Paul Matthijs. Dank.
Nu maar afwachten of ik ook wat te melden ga hebben natuurlijk.

Als ik in eind janurai al online was gegaan had ik in ieder geval geschreven over de eerste week van januari, over Tymo en Jurre, over Erfurt, over Beth Hart, over repeatliedjes. De stukjes heb ik nog liggen en laat ik daar maar liggen.

En nu gaan we de opmaak mooi maken, complimenten zijn welkom :)

The Postal Service