Slippers

Ik had altijd een enorme hekel aan teenslippers. Ik stapte wel eens in die van iemand, maar deed ze dan vervolgens binnen een minuut weer uit. De achterkant flapt omlaag als je loopt, het doet pijn tussen je tenen, ik vond het niks.

De dag voor ik naar Peru vloog kwam een vriendin langs. Ik was nog aan het inpakken.
'Je moet wel je slippers mee hoor!'
'Ehm, die heb ik niet.'
'He? Je hebt geen slippers?'
'Nee. Ik vind ze stom.'
'Je kan niet op reis zonder slippers. Ik geef je de mijne wel. Gister gekocht.'

Ik ging dus naar Zuid-Amerika met gekregen groene slippers met bloemetjes. Sandra vond ze lelijk. Ik onhandig. Ik heb ze een paar keer gedragen.

Afgelopen mei gingen Sandra en ik naar Kreta. Ik nam weer braaf de slippers mee. En droeg ze. En kreeg opeens de smaak te pakken. Goh, best handig eigenlijk.

Toen kwam de hittegolfzomer van 2006. Ik trok de slippers aan en niet meer uit. Samen met een kort jurkje werden werden ze mijn redding tegen de warmte. De slippers bleken prima schoeisel op de fiets, in de winkel, in de trein, op de universiteit, waar niet eigenlijk?

Ik liep zoveel op ze dat ze slijtage begonnen te vertonen. Vooral waar mijn hiel erop rust werd de zool dunner en dunner. Sinds Schiermonnikoog zijn ze nog maar een paar millimeter dun. Ik durf ze niet meer aan en hierbij neem ik afscheid van mijn eerste paar slippers.

7 augustus 2006 | 20:46 | categorie: vandaag