Taxi! deel 2

's Ochtends om 7 uur werd ik wakker gebeld. Erg lang sliep ik nog niet, maar dat was natuurlijk mijn eigen schuld. Het feit dat het buiten pikdonker was hielp ook mee om me het gevoel te geven dat het héél vroeg was.

Het was de taxichauffeur. Dat hij nú die en die afslag nam, en hoe hij dan verder moest rijden. Bij dat 'die en die' is het achteraf gezien misgegaan, want hij belandde heel ergens anders dan ik dacht. Het navigatiesysteem van het busje was kapot en het was nog te donker om straatnaambordjes te zien. We hebben maar opgehangen zodat hij de weg kon vragen. In die tijd kon ik snel aankleden en een boterham smeren.

Even later belde hij weer, en toen kreeg ik hem redelijk soepel Uilenstede ingeloodst. Hij hing snel op, en toen ging weer mijn telefoon: Giel vanuit de 3fm-studio. Ik wist zogenaamd niet dat de taxi er al was, dus hij zei 'kijk eens naar buiten?'. Dat deed ik, en toen reed hij net langs. Een bestelbusje met dat 3fm-logo erop. Dat was toch nog best toevallig, dus ik klonk mooi verbaasd op de radio. Ik hing op, liep naar buiten en stapte in.

De chauffeur was Bart, ook DJ bij 3fm. De weg wijzen vanuit de auto zelf is aanzienlijk makkelijker, dus soepeltjes reden we richting Utrecht. De gevreesde file was nergens te bekennen! Vreemd. We praatten een beetje over zijn werk, mijn studie en het autistenkamp van komende week. We luisterden ook steeds met een half oor naar de radio voor de filemeldingen. Onderweg werden we nog een keer gebeld door Giel, en maakten we een kort babbeltje in de uitzending. Er was niks te melden, maar zij konden daar samen toch wat van maken. Daarna bespraken ze buiten de uitzending om nog even dat het leuk zou zijn als we voor 9 uur bij Nieske arriveerden, omdat we dan net voor het einde van het programma mijn 'aankomst' konden doen.

Inderdaad: om 10 voor 9 reden we de goede straat in. Op dat moment kwamen we weer in de uitzending. Bart zei iets over een opstopping en een zijweggetje (radio maken is een kunst) en toen kreeg ik de telefoon weer. Al pratend liep ik Nieskes huis binnen. Ik vertelde dat ik de sleutel had en dat ik niet had verteld dat ik kwam, dus dat waarschijnlijk ze nog sliep . Dat klopte, ik liep binnen bij een heel slaperige en verbaasd kijkende Nieske. Eigenlijk jammer dat je dat niet kon zien.

En zo kwam ik, ondanks de staking van de NS, toch nog in Utrecht. Ik heb de hele middag gestudeerd, maar dat geeft niet, want ik was niet alleen.

14 oktober 2004 | 20:33 | categorie: vandaag