Ziek

Ik was ziek. Vier dagen lang lag ik met koorts op bed. Niet steeds natuurlijk. Zo nu en dan wandelde ik naar de wc, naar de keuken, naar het bed van mijn ouders met tv, naar mijn zieke broertje, naar de woonkamer. Tochtjes die ik op mijn eigen kamer in Amstelveen nooit had kunnen maken, dus ik was blij dat ik in Utrecht was.

Koorts dus. Dat was lang geleden. Ik had geen warm voorhoofd, dus ik nam aan dat het wel meeviel. Toch maar eens temperaturen. 39 graden? Oh. Ik heb geleerd dat mijn temperatuur niet in mijn voorhoofd zit. Wel op alle andere plekken trouwens. Vreemde, niet te beschrijven scheuten door je lichaam die een beetje voelen als duizelingen. Meer kon ik er niet van maken. Toen het gister langzaam verdween vond ik het bijna jammer. Vandaag ben ik haast vergeten hoe het voelde. Gezond zijn voelt gelukkig veel normaler.

Simon en ik hadden keelontsteking. Dus niet een beetje keelpijn he. Veel keelpijn! En veel hoofdpijn. Tjee wat vonden we onszelf zielig. Maar dat mag als je ziek bent. Nu hebben we gewoon nog een beetje keelpijn. Niks aan de hand.

Eigenlijk had ik geen betere week uit kunnen zoeken om ziek te zijn. Een soort vakantieweek waarin ik niks had gepland. Ik was wel leuke dingen van plan, maar hoefde haast niks af te zeggen. Geen concrete teleurstellingen dus. Geen studievertraging. Geen boze werkgevers. Geen gemiste orkestrepetities.

Het is best goed om na jaren ziek te zijn als je jezelf zo gezond waant dat je bijna niet snapt dat andere mensen vaker ziek worden. Ik dacht al dat ik een geweldig werkend immuumsysteem had dat onfeilbaar was. Mooi niet dus, want dit stomme virus maakte mij ziek en heel veel mensen om mij heen niet. Lang leve de ongrijpbaarheden van het menselijk lichaam.

28 augustus 2004 | 16:11 | categorie: vandaag