Het grote nadeel van Tilburg is dat het zo ver weg is. Hanna en ik waren bij mijn vader bijven slapen. De wekker ging om 7 uur, om half 8 kregen we broodjes uit de oven voorgezet en om 8 uur kwam mijn moeder ons ophalen. Dat lijkt misschien niet zo erg als je dagritme nou eenmaal zo werkt, maar voor ons was het redelijk dramatisch. Toen we op zaterdagavond lekker vroeg naar bed gingen, konden we namelijk niet slapen. Het was natuurlijk wel gezellig, maar het duurde maar en het duurde maar en we bleven maar denken: ojee, morgenochtend! Uiteindelijk lukte het toch om in slaap te vallen, maar het wakker worden was net zo moeilijk als ik vantevoren verwacht had. Ik heb nota bene een kop koffie gedronken toen we aankwamen in Tilburg! De mensen die mij goed genoeg kennen, weten best dat het dan heel erg moet zijn geweest.

Voor de middagpauze moesten we, in het kader van opwarmen en spieren losmaken, bijna-kwijlen, "woei!" zeggen en met onze schouders schudden. We oefenden wat koralen en openings- en slotkoren. Gek genoeg was het steeds het steunkoor dat overal overheen tetterde, veel te hard en veel te snel. Toen kregen we een (gratis!) lunch, die we buiten, uit de wind en in de zon, opaten. Toen het zachtjes begon te regenen bleek zelfs dat we onder een afdakje stonden. Perfect!

De uitvoering was leuk en ging overwegend goed. Blitze und Donner was een grote chaos, maar als je er over nadenkt hoort dat ook wel zo, want ja, het is nou eenmaal onweer... Eigenlijk hoop ik ook dat volgend jaar Sytze Buwalda weer meezingt. Sytze is een countertenor die vorige jaren steeds meedeed en de hele tijd grapjes maakte en met mensen uit het orkest ging kletsen. Dit jaar waren de solisten allemaal wel goed, maar niet zo grappig en enthousiast als vorige jaren. Ach, ik kan wel blijven zeuren, en we bedachten wel dat dit waarschijnlijk onze laatste meezing-Mattheus zou zijn (omdat het gewoon zoveel beter kan), maar het was wel leuk en gezellig, en daar gaat het tenslotte om. Misschien doen we het toch wel vaker, gewoon voor de gezelligheid. Als dagje uit.